پلاسما بخش مایع و زرد رنگ خون است که حدود ۵۵٪ از حجم کل خون را تشکیل میدهد.
این مایع بدون رنگ حاوی ۹۰٪ آب، ۸٪ پروتئین (مانند آلبومین، گلوبولینها و فیبرینوژن) و ۲٪ مواد دیگر مانند گلوکز، هورمونها، ویتامینها، املاح و گازهای محلول است.
پلاسما وظیفه حمل مواد غذایی، هورمونها، مواد دفعی و بسیاری از پروتئینهای حیاتی برای عملکرد ایمنی و انعقاد خون را بر عهده دارد.
بر خلاف سلولهای خونی (مثل گلبول قرمز)، پلاسما خود سلول ندارد اما نقش مهمی در تنظیم فشار اسمزی و حجم خون ایفا میکند.
در روش پلاسمافرزیس، پلاسما از خون جدا میشود تا برای درمان بیماران یا تولید داروهای مشتق از پلاسما مانند ایمونوگلوبولین یا فاکتورهای انعقادی استفاده شود.
پلاسما را میتوان از طریق اهدای مستقیم یا از خون کامل جدا کرد.
پلاسما حاوی آنتیبادیهایی است که برای درمان بیماریهای ایمنی، عفونی یا خونی استفاده میشوند.
در مراکز اهدای پلاسما، پس از غربالگری، پلاسما ذخیرهسازی و فرآوری میشود.
پلاسمای تازه منجمد (FFP) در بانکهای خون برای بیماران با مشکلات انعقادی یا خونریزی شدید کاربرد دارد.
رنگ زرد پلاسما به دلیل وجود بیلیروبین و سایر رنگدانههای محلول در آب است.
در نهایت، پلاسما یکی از باارزشترین اجزای خون است که در بسیاری از درمانهای حیاتی کاربرد دارد.
پلاسما بخش مایع و زرد رنگ خون است که حدود ۵۵٪ از حجم کل خون را تشکیل میدهد.
این مایع بدون رنگ حاوی ۹۰٪ آب، ۸٪ پروتئین (مانند آلبومین، گلوبولینها و فیبرینوژن) و ۲٪ مواد دیگر مانند گلوکز، هورمونها، ویتامینها، املاح و گازهای محلول است.
پلاسما وظیفه حمل مواد غذایی، هورمونها، مواد دفعی و بسیاری از پروتئینهای حیاتی برای عملکرد ایمنی و انعقاد خون را بر عهده دارد.
بر خلاف سلولهای خونی (مثل گلبول قرمز)، پلاسما خود سلول ندارد اما نقش مهمی در تنظیم فشار اسمزی و حجم خون ایفا میکند.
در روش پلاسمافرزیس، پلاسما از خون جدا میشود تا برای درمان بیماران یا تولید داروهای مشتق از پلاسما مانند ایمونوگلوبولین یا فاکتورهای انعقادی استفاده شود.
پلاسما را میتوان از طریق اهدای مستقیم یا از خون کامل جدا کرد.
پلاسما حاوی آنتیبادیهایی است که برای درمان بیماریهای ایمنی، عفونی یا خونی استفاده میشوند.
در مراکز اهدای پلاسما، پس از غربالگری، پلاسما ذخیرهسازی و فرآوری میشود.
پلاسمای تازه منجمد (FFP) در بانکهای خون برای بیماران با مشکلات انعقادی یا خونریزی شدید کاربرد دارد.
رنگ زرد پلاسما به دلیل وجود بیلیروبین و سایر رنگدانههای محلول در آب است.
در نهایت، پلاسما یکی از باارزشترین اجزای خون است که در بسیاری از درمانهای حیاتی کاربرد دارد.
پلاسما مایع زرد رنگ خون است که حدود ۵۵٪ از حجم خون را تشکیل میدهد.
حدود ۹۰٪ پلاسما از آب تشکیل شده که محیطی برای حمل مواد مختلف فراهم میکند.
بقیه ترکیبات پلاسما شامل پروتئینها، الکترولیتها، مواد غذایی، گازها و مواد دفعی است.
مهمترین پروتئین پلاسما آلبومین است که فشار اسمزی خون را تنظیم میکند.
گلوبولینها شامل آنتیبادیها هستند که در دفاع ایمنی بدن نقش دارند.
فیبرینوژن نیز در فرآیند لخته شدن خون شرکت میکند.
پلاسما حاوی الکترولیتهایی مانند سدیم، پتاسیم، کلسیم و کلر است.
این یونها در تعادل اسیدی-قلیایی، فشار خون و عملکرد عضلات نقش دارند.
مواد غذایی مانند گلوکز، چربی، اسیدهای آمینه و ویتامینها نیز در پلاسما حل میشوند.
پلاسما همچنین مقدار کمی گازهای محلول مثل اکسیژن و دیاکسیدکربن را حمل میکند.
مواد زائد متابولیکی مثل اوره و کراتینین از بافتها به کلیه منتقل میشوند.
هورمونها که پیامرسانهای شیمیاییاند، در پلاسما جریان مییابند.
پلاسما دارای آنزیمهایی است که واکنشهای شیمیایی بدن را تسهیل میکنند.
دفع سموم، حمل داروها و تنظیم دمای بدن نیز از وظایف پلاسما است.
در شرایط خاص، پلاسما برای ساخت داروهای تزریقی یا درمان بیماران استفاده میشود.
پلاسما را میتوان از طریق اهدای پلاسما جدا و برای بیماران نیازمند استفاده کرد.
در مجموع، پلاسما یک جزء حیاتی برای حیات و تعادل درونی بدن انسان است.
پلاسما مایع زرد رنگ خون است که حدود ۵۵٪ از حجم خون را تشکیل میدهد.
حدود ۹۰٪ پلاسما از آب تشکیل شده که محیطی برای حمل مواد مختلف فراهم میکند.
بقیه ترکیبات پلاسما شامل پروتئینها، الکترولیتها، مواد غذایی، گازها و مواد دفعی است.
مهمترین پروتئین پلاسما آلبومین است که فشار اسمزی خون را تنظیم میکند.
گلوبولینها شامل آنتیبادیها هستند که در دفاع ایمنی بدن نقش دارند.
فیبرینوژن نیز در فرآیند لخته شدن خون شرکت میکند.
پلاسما حاوی الکترولیتهایی مانند سدیم، پتاسیم، کلسیم و کلر است.
این یونها در تعادل اسیدی-قلیایی، فشار خون و عملکرد عضلات نقش دارند.
مواد غذایی مانند گلوکز، چربی، اسیدهای آمینه و ویتامینها نیز در پلاسما حل میشوند.
پلاسما همچنین مقدار کمی گازهای محلول مثل اکسیژن و دیاکسیدکربن را حمل میکند.
مواد زائد متابولیکی مثل اوره و کراتینین از بافتها به کلیه منتقل میشوند.
هورمونها که پیامرسانهای شیمیاییاند، در پلاسما جریان مییابند.
پلاسما دارای آنزیمهایی است که واکنشهای شیمیایی بدن را تسهیل میکنند.
دفع سموم، حمل داروها و تنظیم دمای بدن نیز از وظایف پلاسما است.
در شرایط خاص، پلاسما برای ساخت داروهای تزریقی یا درمان بیماران استفاده میشود.
پلاسما را میتوان از طریق اهدای پلاسما جدا و برای بیماران نیازمند استفاده کرد.
در مجموع، پلاسما یک جزء حیاتی برای حیات و تعادل درونی بدن انسان است.
انتقال مواد مغذی-گلوکز، اسیدهای آمینه و ویتامینها را به سلولها میرساند.
حمل گازهای تنفسی-اکسیژن و دیاکسید کربن را بین ریهها و بافتها جابهجا میکند.
انتقال هورمونها-هورمونها را از غدد به اندامهای هدف میبرد.
تنظیم دمای بدن-با انتقال گرما، دمای بدن را متعادل نگه میدارد.
حفظ تعادل اسید و باز (pH)-محیط مناسب برای عملکرد سلولها را حفظ میکند.
انعقاد خون-پروتئینهای انعقادی موجود در پلاسما جلوی خونریزی را میگیرند.
تقویت سیستم ایمنی-آنتیبادیها و پروتئینهای دفاعی را حمل میکند.
حمل مواد زاید-مواد زاید حاصل از سوختوساز را به کلیهها و کبد منتقل میکند.
حفظ حجم خون و فشار خون-بافتها را از کمآبی و فشار پایین محافظت میکند.
حمل داروها و مواد شیمیایی-داروهای تزریقی و مواد شیمیایی به کمک پلاسما در بدن پخش میشوند.
انتقال مواد مغذی-گلوکز، اسیدهای آمینه و ویتامینها را به سلولها میرساند.
حمل گازهای تنفسی-اکسیژن و دیاکسید کربن را بین ریهها و بافتها جابهجا میکند.
انتقال هورمونها-هورمونها را از غدد به اندامهای هدف میبرد.
تنظیم دمای بدن-با انتقال گرما، دمای بدن را متعادل نگه میدارد.
حفظ تعادل اسید و باز (pH)-محیط مناسب برای عملکرد سلولها را حفظ میکند.
انعقاد خون-پروتئینهای انعقادی موجود در پلاسما جلوی خونریزی را میگیرند.
تقویت سیستم ایمنی-آنتیبادیها و پروتئینهای دفاعی را حمل میکند.
حمل مواد زاید-مواد زاید حاصل از سوختوساز را به کلیهها و کبد منتقل میکند.
حفظ حجم خون و فشار خون-بافتها را از کمآبی و فشار پایین محافظت میکند.
حمل داروها و مواد شیمیایی-داروهای تزریقی و مواد شیمیایی به کمک پلاسما در بدن پخش میشوند.
حاصل اهدا پلاسما از طرف شما اهداکنندگان عزیز داروهاییست که جان های افرادی با بیماری های مختلف را نجات داده و به آنها انگیزه ای دوباره میدهد ، اهدای پلاسما خون هیچ ضرری ندارد و شما از این اهدا شامل مزایایی نظیر انجام تست های مختلف ، معاینه بالینی و پاداش نقدی نیز میشوید . هر اهدا کننده توانایی 36 بار اهدا در سال را دارد و میتواند در این راه به ما کمک کرده تا افراد بیشتری تحت درمان و قادر به استفاده از دارو های خاص بشوند.
حاصل اهدا پلاسما از طرف شما اهداکنندگان عزیز داروهاییست که جان های افرادی با بیماری های مختلف را نجات داده و به آنها انگیزه ای دوباره میدهد ، اهدای پلاسما خون هیچ ضرری ندارد و شما از این اهدا شامل مزایایی نظیر انجام تست های مختلف ، معاینه بالینی و پاداش نقدی نیز میشوید . هر اهدا کننده توانایی 36 بار اهدا در سال را دارد و میتواند در این راه به ما کمک کرده تا افراد بیشتری تحت درمان و قادر به استفاده از دارو های خاص بشوند.
هموفیلی یک بیماری ژنتیکی است که در آن بدن فاقد یکی از فاکتورهای انعقادی خون، مانند فاکتور VIII یا IX است. این کمبود باعث میشود که خون به سختی منعقد شود و بیماران دچار خونریزیهای طولانیمدت و داخلی شوند. پلاسمای خون حاوی این فاکتورهای انعقادی میتواند به صورت تزریقی به بیماران داده شود تا خونریزیها کنترل شده و از آسیبهای جدی جلوگیری شود.
این بیماری نیز یک اختلال انعقادی است که به دلیل کمبود یا نقص در پروتئینی به نام فون ویلبراند رخ میدهد. این پروتئین به چسبندگی پلاکتها و انعقاد خون کمک میکند. استفاده از پلاسمای خون میتواند فاکتورهای لازم را تامین کند و خونریزیها را کاهش دهد.
آلبومین پروتئینی است که فشار اسمزی خون را حفظ میکند و در انتقال مواد مختلف نقش دارد. بیماریهایی مانند سیروز کبدی، نارسایی کلیه و سوختگیهای شدید باعث کاهش سطح آلبومین میشوند. تزریق پلاسمای غنی از آلبومین به حفظ تعادل مایعات و بهبود وضعیت بیماران کمک میکند.
پلاسمای بهبودیافتگان بیماریهایی مثل کووید-۱۹ حاوی آنتیبادیهای ویژه است. تزریق این پلاسما به بیماران مبتلا کمک میکند تا سیستم ایمنی آنها سریعتر به ویروس پاسخ دهد و روند بهبود تسریع شود.
در بیماریهایی مثل لوپوس و آرتریت روماتوئید که سیستم ایمنی به سلولهای خودی حمله میکند، پلاسمافرزیس و تزریق پلاسمای سالم میتواند به تعدیل سیستم ایمنی و کاهش التهاب کمک کند.
کبد نقش کلیدی در ساخت فاکتورهای انعقادی دارد. در نارسایی کبد، این فاکتورها کاهش مییابند و خطر خونریزی بالا میرود. تزریق پلاسمای خون با فاکتورهای انعقادی میتواند خونریزیها را کنترل کند.
در این بیماری کلیهها پروتئینهای خون را از دست میدهند که باعث ورم و مشکلات مایعاتی میشود. تزریق پلاسمای حاوی آلبومین به تنظیم مایعات بدن کمک میکند.
سوختگیهای وسیع باعث از دست رفتن حجم زیادی از مایعات و پروتئینها میشوند. پلاسمای خون به بازگرداندن حجم مایعات، حفظ فشار اسمزی و کمک به ترمیم بافتها کمک میکند.
در کمخونیهایی که به علت خونریزیهای مکرر ایجاد شدهاند، پلاسمای خون با تأمین فاکتورهای انعقادی میتواند به کنترل خونریزی و بهبود وضعیت کمک کند.
در شوکهای مختلکهای ناشی از تروما یا عفونت شدید، حفظ حجم مایعات حیاتی است. تزریق پلاسمای خون به حفظ تعادل مایعات و جلوگیری از فروپاشی سیستمهای حیاتی کمک میکند.
هموفیلی یک بیماری ژنتیکی است که در آن بدن فاقد یکی از فاکتورهای انعقادی خون، مانند فاکتور VIII یا IX است. این کمبود باعث میشود که خون به سختی منعقد شود و بیماران دچار خونریزیهای طولانیمدت و داخلی شوند. پلاسمای خون حاوی این فاکتورهای انعقادی میتواند به صورت تزریقی به بیماران داده شود تا خونریزیها کنترل شده و از آسیبهای جدی جلوگیری شود.
این بیماری نیز یک اختلال انعقادی است که به دلیل کمبود یا نقص در پروتئینی به نام فون ویلبراند رخ میدهد. این پروتئین به چسبندگی پلاکتها و انعقاد خون کمک میکند. استفاده از پلاسمای خون میتواند فاکتورهای لازم را تامین کند و خونریزیها را کاهش دهد.
آلبومین پروتئینی است که فشار اسمزی خون را حفظ میکند و در انتقال مواد مختلف نقش دارد. بیماریهایی مانند سیروز کبدی، نارسایی کلیه و سوختگیهای شدید باعث کاهش سطح آلبومین میشوند. تزریق پلاسمای غنی از آلبومین به حفظ تعادل مایعات و بهبود وضعیت بیماران کمک میکند.
پلاسمای بهبودیافتگان بیماریهایی مثل کووید-۱۹ حاوی آنتیبادیهای ویژه است. تزریق این پلاسما به بیماران مبتلا کمک میکند تا سیستم ایمنی آنها سریعتر به ویروس پاسخ دهد و روند بهبود تسریع شود.
در بیماریهایی مثل لوپوس و آرتریت روماتوئید که سیستم ایمنی به سلولهای خودی حمله میکند، پلاسمافرزیس و تزریق پلاسمای سالم میتواند به تعدیل سیستم ایمنی و کاهش التهاب کمک کند.
کبد نقش کلیدی در ساخت فاکتورهای انعقادی دارد. در نارسایی کبد، این فاکتورها کاهش مییابند و خطر خونریزی بالا میرود. تزریق پلاسمای خون با فاکتورهای انعقادی میتواند خونریزیها را کنترل کند.
در این بیماری کلیهها پروتئینهای خون را از دست میدهند که باعث ورم و مشکلات مایعاتی میشود. تزریق پلاسمای حاوی آلبومین به تنظیم مایعات بدن کمک میکند.
سوختگیهای وسیع باعث از دست رفتن حجم زیادی از مایعات و پروتئینها میشوند. پلاسمای خون به بازگرداندن حجم مایعات، حفظ فشار اسمزی و کمک به ترمیم بافتها کمک میکند.
در کمخونیهایی که به علت خونریزیهای مکرر ایجاد شدهاند، پلاسمای خون با تأمین فاکتورهای انعقادی میتواند به کنترل خونریزی و بهبود وضعیت کمک کند.
در شوکهای مختلکهای ناشی از تروما یا عفونت شدید، حفظ حجم مایعات حیاتی است. تزریق پلاسمای خون به حفظ تعادل مایعات و جلوگیری از فروپاشی سیستمهای حیاتی کمک میکند.