شرکت پلاسما خوارزمی

بیش از حالت عادی :

• عفونت‌ها (باکتریایی، ویروسی، قارچی یا انگلی)

• التهاب‌ها (مثلاً آرتریت روماتوئید، لوپوس)

• استرس فیزیکی یا روانی شدید

• واکنش به برخی داروها (مثل کورتون‌ها)

• سرطان خون (لوسمی) یا دیگر بیماری‌های خونی

• آلرژی‌ها یا آسم

کمتر از حالت عادی :

• عفونت‌های ویروسی شدید (مانند HIV، هپاتیت، آنفلوآنزا)

• اختلالات مغز استخوان (مانند کم‌خونی آپلاستیک، لوسمی)

• درمان با شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی

• اختلالات خودایمنی (مثل لوپوس)

• سوء‌تغذیه شدید یا کمبود ویتامین B12 یا فولات

• مصرف داروهایی که مغز استخوان را سرکوب می‌کنند

بیش از حالت عادی :

علل های احتمالی

1. کمبود اکسیژن مزمن (مثل زندگی در ارتفاع بالا یا بیماری ریوی)

2. بیماری‌های قلبی مادرزادی

3. پلی‌سیتمی ورا (نوعی سرطان مغز استخوان)

4. سیگار کشیدن مزمن

5. کم‌آبی شدید (به خاطر کاهش حجم پلاسما، RBC نسبی بالا می‌ره)

6. افزایش اریتروپویتین (هورمون تحریک تولید RBC)

کمتر از حالت عادی :

علل های احتمالی

1. کم‌خونی (انواع مختلف: فقر آهن، کمبود B12، تالاسمی، آنمی همولیتیک و غیره)

2. از دست دادن خون (مثلاً قاعدگی سنگین یا خون‌ریزی داخلی)

3. اختلال عملکرد مغز استخوان

4. بیماری‌های مزمن (کلیوی، التهابی)

5. شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی

6. کمبود تغذیه‌ای

بیش از حالت عادی :

علل های احتمالی

• کمبود اکسیژن مزمن (مثلاً زندگی در ارتفاع بالا، بیماری ریوی یا قلبی)

• پلی‌سیتمی ورا (Polycythemia Vera) – بیماری نادر مغز استخوان که بیش از حد گلبول قرمز تولید می‌شود

• سیگار کشیدن

• کم‌آبی بدن (dehydration) – چون پلاسما کم می‌شه، غلظت هموگلوبین بالا می‌ره

کمتر از حالت عادی :

علل های احتمالی

1. فقر آهن (شایع‌ترین علت کم‌خونی)

2. کمبود ویتامین B12 یا اسید فولیک

3. خون‌ریزی (قاعدگی شدید، گوارشی، آسیب، جراحی و ...)

4. بیماری‌های مزمن (کلیه، سرطان‌ها، التهابات مزمن)

5. اختلالات مغز استخوان یا شیمی‌درمانی

6. همولیز (تخریب زودهنگام گلبول قرمز)

IGG بالا ممکن از نشان دهنده مشکلات زیر باشد :

• عفونت‌های مزمن (مثل سل، HIV)

• بیماری‌های خودایمنی (مثل لوپوس یا آرتریت روماتوئید)

• هپاتیت مزمن

• مولتیپل میلوما (سرطان سلول‌های پلاسما)

• سیروز کبدی

IGG پایین ممکن است نشان دهنده مشکلات زیر باشد :

• نقص ایمنی اولیه یا ثانویه (مثل کمبود IgG یا سندرم دی‌جورج)

• درمان با داروهای سرکوب‌کننده ایمنی (مانند کورتیکواستروئیدها یا شیمی‌درمانی)

• بیماری‌های کلیوی (مثلاً سندرم نفروتیک – دفع IgG از طریق ادرار)

• سوءتغذیه یا سوء جذب

بیش از حالت عادی :

• هپاتیت (ویروسی، خودایمنی، دارویی)
• کبد چرب (NAFLD یا NASH)
• الکل‌گرایی یا مسمومیت با الکل
• مصرف داروهای سمی برای کبد (مثل استامینوفن، برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، ضدصرع‌ها)
• سنگ صفرا یا انسداد مجاری صفراوی
• تومورها یا متاستاز به کبد
• هموکروماتوز (تجمع آهن) یا بیماری ویلسون (تجمع مس)

کمتر از حالت عادی :

معمولا کمبود در آنزیم های کبدی که اندازه گیری مشوند نشانه مشکلی نیست.

اگر مثبت باشد :

• یعنی شخص به HIV مبتلاست

• نیاز به تست تأییدی (مثل Western Blot یا تست‌های تخصصی‌تر ژنتیکی) وجود دارد

• فرد باید توسط پزشک ارزیابی شده و درمان ضدویروسی (ART) را شروع کند.

تست HIV چرا مهمه؟

• تشخیص زودهنگام = شروع سریع درمان = کنترل بهتر بیماری و جلوگیری از انتقال

• HIV با درمان مناسب می‌تونه قابل کنترل بشه و فرد زندگی عادی و سالمی داشته باشه .

نتیجه مثبت :

فرد در گذشته یا حال با ویروس HCV تماس داشته. باید حتماً تست RNA انجام شود تا ببینیم ویروس هنوز فعال است یا نه.

نتیجه منفی :

فرد احتمالاً هرگز به HCV مبتلا نشده. اما اگر تماس مشکوک اخیر داشته، باید تست را بعد از چند هفته تکرار کند. (پنجره‌ی زمانی).

منظور از «تماس مشکوک اخیر» اینه که:

فرد به‌تازگی (مثلاً در چند روز یا چند هفته گذشته) در معرض خطر ابتلا به ویروس هپاتیت C قرار گرفته باشه.

مثال‌هایی از تماس مشکوک :

1. تزریق مشترک با سوزن آلوده (مثلاً در مصرف مواد یا محیط پزشکی غیربهداشتی)

2. خال‌کوبی یا سوراخ کردن بدن با وسایل غیراستریل

3. روابط جنسی محافظت‌نشده با فرد مبتلا (کم‌تر شایع ولی ممکن)

4. تماس خونی با فرد آلوده (مثلاً هنگام کمک به زخمی بدون دستکش)

5. انتقال در محیط بیمارستان در صورت نبودن رعایت کامل بهداشت.

در تست HBV تست HBS antigen انجام میشود که تست تشخیصی هپاتیت میباشد و نتیجه آن مشخص میکند که شخصی که تست داده است به هپاتیت B دچار است یا خیر ، زیرا هپاتیت B یکی از بیماری هایی میباشد که از طریق خون و پلاسما و دارو های مشتق آن قابل انتقال است و اهدا کننده حتما بایست نتیجه آزمایش 0 یا به اصطلاح منفی داشته باشد .

تست سفلیس (Syphilis) برای تشخیص عفونت با باکتری Treponema pallidum انجام می‌شود. این بیماری از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود و در صورت عدم درمان، می‌تواند به مراحل خطرناک‌تر و آسیب به قلب، مغز و اندام‌های دیگر برسد.